[Basieńka44]

Tutaj jest łatwiej bo tutaj są ludzie z tym samym problemem
tak zewnętrznym jak i wewnętrznym
nie zastąpi to jednak spotkań w realu z innymi chorymi a są i takie spotkania które dużo dają radości
poczucia że nie jest się osamotnionym w tym problemie itp
pomyśl o tym
w różnych miastach tworzą się grupy spotykają co miesiąc żeby pogadać

[henia]

[...]Czy nie powinno być tak, że skoro chorujemy już tyle lat, to nie powinniśmy być 'przyzwyczajeni'? Pogodzeni z tym co się dzieje?
To nie działa w ten sposób.. A szkoda..

Czy szkoda? nie jestem pewna. Dzięki ł. poznałam cudowną grupę znajomych. Już tak pięknie siedziało mi się, w tym swoim cichutkim kątku I od roku, z małymi przerwami, ciągle w drodze jestem A to Poznań a to Częstochowa do tego pitu pitu na gg czy skype.
Myśle, i stoją za mną moje doświadczenia, że ta choroba jest przede wszystkim w naszych głowach. Faktem jest, że te pierwsze kroki do samoakceptacji dobrze w necie robić ale real jest niezbędny, tak jak Basia pisze. Wtedy dopiero jesteś w stanie ogarnąć.
I zgadzam, Twoje/moje problemy są najważniejsze dla nas, oczywiście. To jest norma i tak powinno być w sensie egoizm, tak, byle taki... zdrowy