Łuszczyca - forum dyskusyjne - luszczyce.pl

Witam już od jakiegoś czasu przeglądam forum i zaszedłem tutaj:)
Taka myśl mnie naszła po wydaniu "wyroku" przez dermatologa "I co ja teraz zrobię ze swoim życiem?". Pytanie do was jak radzicie sobie z tą chorobą w życiu codziennym jeśli chodzi o kontakty ze zdrowymi ludźmi, mam już od dłuższego czasu wysyp na dłoniach i od tamtej pory większość czasu spędzam w domu a jak wychodzę to zazwyczaj wieczorem bo wtedy moje dłonie nie przykuwają uwagi bo jest ciemniej... Życie towarzyskie ograniczyłem do minimum praktycznie zero wyjść do barów do ludzi ogólnie bo boję się reakcji innych przyznam szczerze;/. Zastanawiam się cały czas czy jest ogóle jakaś nadzieja na to, że ułożę sobie z kimś kiedyś życie. Może nie minęło nie wiadomo ile czasu od wysypu choroby, ale jednak zmieniło się teraz podejście do życia była chwilowa depresja? nawet , teraz jest lepiej tylko w głowie ciągle ta myśl co to teraz będzie, wizja życia w samotności?

Najgorsze co może być to się poddać i uznać że tak musi być
nie nastraja to optymistycznie
Powiem tak kiedy miałam na dłoniach skorupę taką że nie byłam w stanie utrzymać kubka nie wychodziłam nigdzie ból na to nie pozwalał,ale jestem uparta przysiadłam pomoczyłam skorupę odcięłam cążkami inaczej się nie dało była tak gruba
i po tygodniu moje rączki nadawały się do pokazania jak i wszelkich czynności wykonywania
Skorupa utworzyła się po leczeniu farmaceutykami
przeszłam na leczenie naturalne,moczenia nawilżania bez mocznikowymi specyfikami i jest dobrze,teraz te plamki które są na dłoniach nie zwracają uwagi innych a ja ich też nie ukrywam.
Kontakt ze zdrowymi mam stale i wierz mi są ludzie którym to absolutnie nie przeszkadza
udzielam się towarzysko i nie zauważyłam żeby ktoś stronił odemnie z powodu plamek
Jest wiele młodych osób które znają chorobę i rozumieją.
Nie powinieneś ograniczać kontaktów towarzyskich zmiany to najlepszy tester na prawdziwych przyjaciół według mnie
ci w porządku zostaną ci nie warci uwagi odwrócą się.
Wychodzę na tance dla młodzieży starszej nie spotkałam się jeszcze z reakcja odrzucenia z powodu choroby.A to bardzo dodaje pewności siebie że to tylko my postrzegamy siebie jako gorszych a nie inni
Także głowa do góry nie rezygnuj z wyjść z powodu choroby a przysiądź podlecz dłonie na tyle aby tobie nie przeszkadzało i dalej.
Moja córka młoda ma egzeme nie chowa rąk w rękawy wychodzi spotyka się ze znajomymi nie ogranicza życia do siedzenia w domu
owszem ma dłonie podleczone czasem tylko się zaczerwienią ale nie zwraca na to uwagi w gorszym stanie miała i też wychodziła.

Na zdjęciach widać że dłonie masz zadbane mimo choroby tzn.miejsca leczone wygląda to jak poparzenie a nie łuszczyca więc tym bardziej nie widzę problemu z wyjściem
Córka używa na takie zmiany kremu bambino zmiany są bledsze po nim
no i krem zawiera cynk który chroni uszkodzony naskórek przed zanieczyszczeniami z zewnątrz a to ważne,żeby cudze bakterie nie miały dostępu do tych zmian.
Czasem widuje zmiany zapuszczone nie leczone właściwie przyznam że wyglądają żle.

A dziękuję za komplement odnośnie dłoni;p dbam dbam, cale życie staram się dbać o siebie a wiem że kobieta zwraca uwagę na dłonie, dlatego zawsze na koniec tygodnia pomimo że mam dość "brudną" prace zabieram się za nie, staram się nie dopuszczać żeby paznokcie były czarne i regularnie nawilżam żeby nie było docisków, ale teraz z tymi zmianami wyglądaja strasznie . Takie moje małe skrzywienie przyznam się . Niektórzy z moich kolegów dziwili się nieraz jak widzieli moje zestawy do pielęgnacji Facet ma być zadbany i koniec nie ejstem z tych co wyznaja hasło że "facet powinien śmierdzieć koniem i tytoniem"

To i ja się wyżalę
Pewnego razu u fryzjerki (gdy jeszcze nie wiedziałem, że mam łuszczycę, a myślałem, że to jakaś dziwna odmiana łupieżu)gdy zaczęła mnie obcinać prawie krzyknęła, że mam jakiś liszaj, i to powinno się leczyć, po czym zaczęła psiukać wszystkie narzędzia płynem do dezynfekcji (co moim zdaniem powinna robić po każdym kliencie, ale ).
Właśnie po tym incydencie łuszczyca zaczęła mi doskwierać w życiu codziennym, bo po pewnym czasie z "mokrego łupieżu" przekształciła się w białe, płaskie plamy na skroniach, nad czołem i za uszami :/ które za nic nie chciały zejść. Kilka lat temu dermatolog oficjalnie potwierdził moją chorobę i nie powiem, dość mocno się załamałem. Nie dość, że jestem osobą dość zamkniętą w sobie, to na dodatek fakt posiadania łuszczyny dodatkowo mnie zmartwił. Teraz po wizycie u fryzjera przeważnie staram się unikać wzorku innych, ale w pracy jest to niemożliwe, bo jestem narażony na ciągły kontakt z ludźmi. Gdy włosy trochę odrosną/leki zaczną działać sytuacja się poprawia. A gdy jestem pewien, że zmiany są prawie niewidoczne samopoczucie wraca do normy.
A jakby tego było mało, na początku roku na szyi wyskoczył mi łupież pstry/jakaś inna drożdżyca. Wtedy po wizycie u dermatologa i kolejnych pocieszających informacjach o przewlekłości tej choroby uśmiech całkiem zszedł mi z ust. Całe szczęście leki jakoś to załagodziły i cofnęło się, ale kiedy wróci to nie mogę mieć pewności :/

sUk pisze:. Nie dość, że jestem osobą dość zamkniętą w sobie, to na dodatek fakt posiadania łuszczyny dodatkowo mnie zmartwił.

Witam Piotrek Powinieneś spotkać się z innymi Łuszczakami w realu, przyjmą Cię do swojego grona z otwartymi rękami a odjedziesz ze spotkania pewniejszy siebie z nowymi siłami do walki z łuszczycą. Spotkanie w realu to najlepsze lekarstwo na pozbycie się kompleksów.
Umów się już teraz, powodzenia!

Tak, tylko chyba w Olsztynie i okolicach nie widziałem żadnych zlotów ani spotkań osób chorych, albo po prostu nie potrafię szukać . A taśtać się na drugi koniec Polski PKP/PKS to średnio mi się uśmiecha

sUk pisze:. A taśtać się na drugi koniec Polski PKP/PKS to średnio mi się uśmiecha

Piotrusiu, spotkania odbywają się w różnych miejscach i w różnym czasie, na każde z nich przyjeżdżają ludzie z całej Polski. Henia mieszka w Suwałkach a jeździ na każde spotkanie, nawet do tak odległej Częstochowy, widać jest w tyh spotkaniach coś tak magicznego, że tak ludzi przyciąga.
Najczęściej wybiera się takie miejsce spotkań, gdzie każdy ma mniej więcej taką samą odległość. Zawsze na długo przed każdym spotkaniem jest o tym informacja na forum.

No nic, będę siedział i wypatrywał może będę miał szczęście.

Nie siedź i nie wypatruj, tylko działaj
Jest moc i jest magia - w ludziach, tych ludziach