Łuszczyca - forum dyskusyjne - luszczyce.pl

Hej, zastanawiam się czy wśród użytkowników tego forum są osoby samotne, które chciałyby nawiązać nowe znajomości? Jestem 32 letnią singielką i chętnie poznałabym nowych ludzi, którzy podobnie jak, ja borykają się z problemami ze skórą. Pozdrawiam

Mnie to samotność zabija powoli tyle ze ja mam 19 wiosen z chęcią zapoznał bym się z z biedronkową osóbkę.

ano, najgorszy wiek na łuszczycę - też 19 lat. wszyscy żyją pełnią życia i cieszą się z młodości, a ja już pół roku siedzę w domu wysmarowana jakimiś mazidłami...

każdy wiek nie jest dobry na tę przypadłość Bez względu na to ile masz lat to Cię blokuje...Relacje z innymi są w naprawdę utrudnione...

Ja mam 23 i żyję normalnie no ale udalo mi sie okiełznać ł. Nie załamujcie się i idźcie na impreze

jolene ja za to już tak mam od niecałych 4 lat a bywały i takie momenty ze naprawdę nie było za ciekawie ze mną ale nie ma co się przejmować się tym za bardzo bo to więcej szkodzi niż pomaga.

podstawa to sie nie zalamywac i nie przekreslac siebie ja tak zrobilem i bylem sam do 30 roku zycia ale potem znalazlem dziewczyne ktorej moja choroba wogole nie przeszkadzala i ja dzieki temu tez nabralem szacunku do samego siebie tak naprawde to ograniczenia byly tylko w mojej glowie.

imprezy odrobinę ograniczyłam, używki nie pomagają mi w leczeniu. od dwóch miesięcy jestem w totalnej rozsypce - i w przenośni, i dosłownie. może razem z wiosną przyjdzie motywacja.

Witam, mam 28 lat, od 10 borykam się z tą chorobą, są momenty kiedy prawie że nie widać wykwitów ale zazwyczaj 60% ciała mam w plamach:/, no ale trzeba z tym żyć... Powiem szczerze ze w wieku 17 lat kiedy mnie to cholerstwo zaatakowało trochę ucichłem, wiadomo psychika, ale po niedługim czasie wysłano mnie do szpitala na miesięczną kuracje, tam poznałem bardzo wiele osób borykających sie z tą choroba i od nich nauczyłem sie ze trzeba ją poprostu olać. Uwierzcie ze to działa:) w momencie kiedy sie przestawiłem życie wróciło do normy, rzeczywiście ludzie zwracali i zwracają na mnie uwagę, to jest czysta ciekawość z ich strony, powiem szczerze ze to jest tez dobry sposób na zawiązanie znajomości:) jeśli widzę ze ktoś mi sie przygląda to porostu zagaduje i mowie co to jest za choroba, naprawdę potrafi sie z tego wywiązać długa rozmowa:) często tez to ludzie do mnie podchodzą i dopytują sie jak ja z tym walczę, okazuje sie ze multum ludzi cierpi na tę chorobę tylko ma niewielkie wykwity, wśród znajomych poprostu sie z tego śmiejemy, wszyscy podchodzą do tego z uśmiechem:), nie zauważyłem wokół mnie współczucia, ale napewno zrozumienie. Łuszczyca jest chorobą z która będziemy żyli cale życie dlatego polecam wszystkim zrobic podobnie jak ja i zaakceptować tą chorobę:) problem polega na tym ze to nie społeczeństwo a my sami sie nie akceptujemy:(na koniec chciałbym sie konkretnie odnieść do tego tematu, mimo ze łuszczyca dopadła mnie w najbardziej burzliwym emocjonalnie okresie mojego życia nie przeszkodziła mi w nawiązywaniu nowych znajomości, w tym okresie często chodziłem na dyskoteki i mimo tych zmian skórnych miałem "rwanie:P" teraz tez chodzę i mając juz narzeczoną nie podrywam kobiet:) ale widzę ze nikomu to nie przeszkadza, zaakceptujcie samych siebie a życie wróci do normy:)

Ja choruje na luszczyce od roku a w niedziele poczulam sie jak tredowata gdy znajoma w kosciele na znak pokoju nie podala mi reki ,Dopuki nie wiedziala to bylo okj a teraz stroni odemnie . ale to jej problem