Witajcie
: 18 sie 2016, o 04:47
Lubię zaglądać na to forum i czytać o różnych ciekawostkach ze świata łuszczyków. U mnie zaczęło się w wieku 16 lat. Dla nastolatki to była katastrofa no bo jak to wyjść ze znajomymi opatulona po czubek szyi. Były wizyty u dermatologa, który ledwo na patrząc stwierdził uczulenie na proszek do prania. Kochana mama zaczęła prać wszystko w proszku dla dzieci. Niestety efektów nie było więc znowu wyprawa do dermatologa. Inna pani już dokładnie obejrzała, poskrobała i stwierdziła łuszczycę. Zaczęła się 5-cio letnia walka jednak nic nie pomagało a jeśli już to na chwilę. W wieku 21 lat wyjechałam do Irlandii (cała w łuszczykowe wzorki). Jednak byłam na etapie dania sobie spokoju z bezsensowne walką z moją ł. Po paru miesiącach nastąpiła samoistna remisja. Do tej pory się zastanawiam czym to było spowodowane. 11 LAT MIAŁAM SPOKÓJ. Jednak w kwietniu br nastąpił wysyp. Pewnie przez stres (zakończenie wieloletniego zwiazku) oraz przebyte dwie ostre infekcje gardła). Na razie dalej walczę jednak widzę poprawę. Mam nadzieję że niedługo nie będę musiała oglądać czerwonych placków na swojej skórze 