Łuszczyca - forum dyskusyjne - luszczyce.pl

Medium pisze:

szater pisze:Po to tez powstało to forum aby pomagac poznac swoja chorobe,zaakceptowac ja a jednoczesnie ....walczyc.

Nie wiem, czy akceptacja to dobry pomysł... w przeciwieństwie do poznania

Zaakceptowac to troszke co innego niż pokochac
Akceptacja choroby jest bardzo wazna....akceptujac chorobe spokojniej podchodzisz do wszystkiego co sie z nia wiaże Są ludzie którzy maja wysypane 90% ciała,żyją bez remisji przez całe życie....gdy ktos ma pare plamek raz na pare lat ...niech robi co mu wygodniej....zreszta tu nie temat do poruszania takich spraw:Fototerapia

//Wydzieliłem posty z tematu o fototerapii
Paweł

szater pisze:Zaakceptowac to troszke co innego niż pokochac
Akceptacja choroby jest bardzo wazna....akceptujac chorobe spokojniej podchodzisz do wszystkiego co sie z nia wiaże

Jednakże akceptacja grozi uwięźnięciem w chorobie, utatą wiary w wyleczenie, paskudnym przyzwoleniem na oną, co jest oczywiście miodkiem dla wszelkiej maści medyków!!!

Nie od dziś bowiem wiadomo, że o dusze trza walczyć, nieprawdaż?

Medium pisze:

szater pisze:Jednakże akceptacja grozi uwięźnięciem w chorobie, utatą wiary w wyleczenie, paskudnym przyzwoleniem na oną, co jest oczywiście miodkiem dla wszelkiej maści medyków!!!

Nie od dziś bowiem wiadomo, że o dusze trza walczyć, nieprawdaż?

Prawdaż...tylko żeby nam ta walka wszelkimi metodami.. nie przysłaniała całego naszego życia.
Zaakceptowanie to tylko tyle,że musze na siebie bardziej uważać,szukać dróg i metod walki.... i akurat przy tej chorobie... medycy to niewiele maja do powiedzenia...takie są moje doświadczenia.
Przy ł. wiary w wyleczenie nie ma...jest tylko nadzieja,że może nam sie zdarzyć dłuższa remisja albo dzieki naszej walce albo dlatego, że ta @ będzie miala taki kaprys.
Co nie znaczy,że Ci tam w laboratoriach maja nie szukać.

henia pisze: Przy ł. wiary w wyleczenie nie ma...jest tylko nadzieja,że może nam sie zdarzyć dłuższa remisja albo dzieki naszej walce albo dlatego, że ta @ będzie miala taki kaprys.

Nie nadzieja, a wiara cuda czyni. Czyli za słownikiem:

przekonanie, że coś jest słuszne, prawdziwe, wartościowe lub że coś się spełni

Samo oczekiwanie, ufność (nadzieja) sił nie daje, a to one są chorym potrzebne, wiara zobowiązuje nie otoczenie, lecz samych bezpośrednio zainteresowanych. Bez uzdrowienia duchowego każde wyleczenie jest pozorne.

henia pisze:Co nie znaczy,że Ci tam w laboratoriach maja nie szukać.

Jasne, niech szukają, to ich działka, tylko niech nam nie wciskają chłamu typu zabójcza chemioterapia na raka!

Moim zdanie to powinno się akceptować siebie z łuszczyca a nie ją sama. Zawsze dobrze jest sobie pomyśleć , ze inni nie mają nog i z protezami biegają czy nawet zdobywają szczyty gorskie. Oni na pewno by się zamienili z kimś co ma łuszczyce kilkanaście plam i je smarowac maściami... i ma wszystkie kończyny. Oczywiście to nie zmienia faktu , że trzeba z nią walczyć i dbac o to by sie nie rozwijala.

Medium tak do końca to ja nie wiem, które z tych uczuć... czyni cuda.W moim życiu.... jak dotychczas... cuda dzieją się bez mojego udziału.Ja tylko wiem,że muszę zrobić wszystko co w mojej mocy,żeby sobie pomóc...mieć tzw. czyste sumienie w tym względzie
Czy to wystarczy,nie wiem ale po pierwsze... jestem osobą walczącą, po drugie.... życie już mnie nauczyło,że na pewne jego wyroki nie mam żadnego wpływu.I to wiem już napewno

Pyronku w moim wypadku... wcale nie jest potrzebna myśl,że ktoś ma gorzej ode mnie.Takich dylematów.... nigdy nie miałam.

henia pisze:W moim życiu.... jak dotychczas... cuda dzieją się bez mojego udziału.Ja tylko wiem,że muszę zrobić wszystko co w mojej mocy,żeby sobie pomóc...mieć tzw. czyste sumienie w tym względzie

Podoba mi się To zdanie, nawet bardzo.

Moje poprzednie wypowiedzi miały na celu podtrzymanie ducha, niekoniecznie ducha walki, ale właśnie naszego ducha, który (choć to już kwestia religii) łączy nas z bezcielesną i kreatywną mocą.

Ja jestem podobnego zdania co Pyronek. Trzeba zaakceptować siebie. Bo akceptacja łuszczycy to w sumie, jak by się tak zastanowić brzmi jakbyśmy ją zaakceptowali i poddali się. A nie o to chodzi. Ja się akceptuję siebie takim jakim jestem, nie ubolewam nad tym, że mam łuszczycę, żyję normalnie, a w międzyczasie szukam i testuję różne metody na tą cholerę I co ważne staram się być dobrej myśli, bo wtedy łuszczyca ma u mnie gorsze warunki do rozwoju

Paweł pisze:Ja jestem podobnego zdania co Pyronek. Trzeba zaakceptować siebie.

Myślę, że takie podejście zaprezentują ludzie młodsi, których choroba dotknęła wcześnie, przed osiągnięciem dojrzałości, co nałożyło się i zlało z naturalnym procesem psychologicznym, jaki ma miejsce w latach dojrzewania.

Wtedy wiele osób ubolewa np. nad pryszczami (trądzikiem), kolorem i strukturą włosów i ciała (oczywiście zdrowego!) itd., itp. Na tych tendencjach zarabiają krocie producenci kosmetyków, farb do włosów, karbownic-prostownic, nie mówiąc już o wyglądzie paznokci - nowym szale kosmetycznym...

To tak, jak osoba z nadwagą 10 kg pociesza się, że są 200-kilowe grubasy.

Cóż, mogę tylko życzyć rozwoju świadomości i zgłębiania swego ducha.

Medium pisze:Myślę, że takie podejście zaprezentują ludzie młodsi, których choroba dotknęła wcześnie, przed osiągnięciem dojrzałości, co nałożyło się i zlało z naturalnym procesem psychologicznym, jaki ma miejsce w latach dojrzewania.

Być może masz rację. U mnie łuszczyca pojawiła się właśnie jak byłem dzieckiem. Ciężko mi określić czy gdyby teraz pierwszy raz wyskoczyła to łatwiej bym zaakceptował siebie - choć i tak muszę przyznać, że ciężko mi było przestać się wiecznie przejmować łuszczycą.

Ale z drugiej strony, gdybym nie miał łuszczycy za dzieciaka to może teraz byłbym mentalnie i uczuciowo innym człowiekiem. Można tak gdybać...