Alicja pisze:Skład tej maści to 1,0 siarczku miedzi??? (hydrargyrum sulfuratum rubrum) Hydrargyrum = rtęć
0,5 Neomycinum i 48,5 pasty cynkowej.
Witam.
Wg mnie poprawny skład pasty przytoczony przez Alicję jest następujący,
Rp.
Hydrargyri sulfurati rubri 1,0
Neomycini sulfurici 0,5
Pastae Zinci ad 50,0 (czyli 48,5)
M.f.pasta
Chodzi zapewne o Czerwony siarczek rtęciowy
(Hydrargyrum sulfuratum rubrum).
Surowiec farmaceutyczny wg bardzo starej Farmakopei Polskiej FP II z 1937 roku.
Obecnie nadal wytwarzany przez Fagron Polska >
https://shop.fagron.pl/pl-pl/product/ca ... ubrum.aspx
i stosowany niekiedy (choć już bardzo sporadycznie)
jednak nie w leczeniu łuszczycy.
Znajduje zastosowanie w nużenicy
(demodecosis), figówce gronkowcowej brody
(sycosis barbae) i niektórych ropnych chorobach skóry.
Natomiast w łuszczycy jest niekiedy stosowany inny związek rtęci biały precypitat rtęciowy
(Hydrargyrum praecipitatum album), zwany także aminochlorkiem rtęciowym
(Hydrargyrum aminochloratum)
Przypuszczam, że lekarka pomyliła dwa różne związki rtęci.
Hydrargyrum sulfuratum rubrum FP II - 1937 r.
Czerwony siarczek rtęciowy wykazuje podobnie jak pozostałe związki rtęci działanie bakteriostatyczne. Ponadto odznacza się właściwościami przeciwpasożytniczymi, przeciwropnymi oraz wysuszającymi. Jako nierozpuszczalna sól rtęci uważany za nieszkodliwy przy krótkotrwałym, miejscowym stosowaniu w zalecanych stężeniach. Nie można jednak wykluczyć właściwości toksycznych związku. Cynober jest jedną z nielicznych soli rtęciowych stosowanych obecnie w lecznictwie spośród wielu związków organicznych i nieorganicznych rtęci (patrz: Hydrargyrum aminochloratum).
Związek stosowany w leczeniu ropnych stanów zapalnych skóry, figówce brody - sycosis barbae, nużenicy – demodecosis, pomocniczo w acne i innych chorobach skóry.
Hydrargyrum sulfuratum rubrum seu Cinnabaris jest surowcem farmaceutycznym przeznaczonym do wytwarzania preparatów leczniczych do stosowania miejscowego w praktyce receptury aptecznej. Najczęściej wytwarza się pasty (pasta), maści (unguenta). Także papki oraz płynne pudry (suspensiones pro usu externo). Niekiedy wytwarza się inne postacie leku, np. emulsje do użytku zewn. (linimenta) i inne. Zakres stężeń wynosi 0,5 % - 1 % (dla past do 2 %).
Cynober jest łączony w kompozycjach z innymi substancjami leczniczymi, np. Sulfur praecipitatum, Metronidazolum, Chloramphenicolum, Oleum Bergamottae, Glycerolum, Pasta Zinci oxydati mollis.
Hydrargyrum sulfuratum rubrum jest składową preparatu oficynalnego Unguentum Hydrargyri rubri.
Hydrargyrum praecipitatum album, syn.
Hydrargyrum aminochloratum FP IV - 1965 r.
Aminochlorek rtęciowy wykazuje działanie przeciwpasożytnicze, przeciwbakteryjne (w tym dla Staphylococcus), przeciwgrzybicze, przeciwzapalne oraz w wyższych stężeniach nieco keratolityczne i rozjaśniające skórę. Mechanizm działania przeciwbakteryjnego związku polega na łączeniu się z białkami protoplazmy komórkowej tworząc nierozpuszczalne białczany. Denaturując białka niszczy enzymy komórkowe.
Dawniej związek był stosowany w kosmetyce, razem z bielą bizmutową (Magisterium Bismuthi) w preparatach do „wybielania twarzy”, oraz szerzej niż obecnie w dermatologii – np. acne, sycosis, scabies, psoriasis etc.
Obecnie, dzięki wielokierunkowemu oddziaływaniu na drobnoustroje chorobotwórcze aminochlorek rtęciowy jest nadal stosowany miejscowo z powodzeniem w lecznictwie, jednak w ograniczonym zakresie. Stosowanie tego związku musi być ostrożne i krótkotrwałe, ponieważ wykazuje znaczną toksyczność (przy stosowaniu na duże powierzchnie skóry i w dużych stężeniach). Aminochlorek rtęciowy jest używany w pasożytniczych chorobach skóry, okołoodbytniczo w zakażeniu owsikami (oxyuridae), liszaju (impetigo) i innych chorobach skóry, w tym gronkowcowych. Może być używany w okulistyce (zapalenia ropne, grzybice).
Hydrargyrum aminochloratum seu Hydrargyrum praecipitatum album jest surowcem farmaceutycznym przeznaczonym do wytwarzania preparatów leczniczych pro usu externo w zakresie receptury aptecznej. Najczęściej wykonywane są postacie leków półstałych: maści proste i złożone (unguenta) oraz pasty (pasta), niekiedy także pudry (pulveres adspergenti simplices et composite) w zakresie stężeń 2 % - 10 %. Jałowe maści okulistyczne (unguenta pro usu ophtalmico) w zakresie stężeń 0,2 % - 1,8 %.
Starsze przepisy recepturowe ujmują także płynne lub półpłynne postacie leku – zawiesiny, papki (suspensiones pro usu externo), jednak ze względu na możliwość rozkładu substancji w środowisku wilgotnym oraz szybciej zachodzących niezgodności z innymi surowcami obecnie nie zaleca wykonywania tego typu zestawień recepturowych.
Surowiec może być przepisywany w kompozycjach. Jednak z wieloma substancjami, np. Resorcinolum, Natrium thiosulfuricum, Jodum tworzy niezgodności – rozkład lub toksyczne sole rtęci. Szczególnie ważne jest aby aminochlorek rtęci nie był przepisywany razem, ani stosowany z jodem oraz jego związkami; połączenia rtęci z jodem są bardzo toksyczne dla ustroju ludzkiego.
Aminochlorek rtęci jest z powodzeniem łączony z takimi surowcami jak: Bismuthum subnitricum, Acidum salicylicum (tylko w preparatach bezwodnych!), Neomycinum sulfuricum, Sulfur praecipitatum, Zincum oxydatum.
Hydrargyrum praecipitatum album wchodzi w skład Unguentum Hydrargyri aminochloratum – maści z aminochlorkiem rtęciowym, zwanej także Unguentum Hydrargyri album. Maść farmakopealna powinna być w zasadzie sporządzana ze świeżo strąconego aminochlorku rtęciowego.
pozdrawiam wszystkich serdecznie.
Dawno mnie tu nie było.
Salus aegroti suprema lex esto.
) receptura, to może pomoże. 